top of page

Album An enchanting garden - Ul liorzh vurzhudus

An trucher hag an Ankoù

​

Neb az afe e Kerc’hwerv

Dismantroù neb ’gavfe eno

 

Re ur maner holl pulluc’het

’Oa unan bras trist da welet

 

Trist da welet ’oa unan brav

Ur siminal c’hoazh en he sav

 

War he garennoù div skeudenn

Kizellet fin e greun ar maen

 

Hini ur c’hoarier a-zehoù

’N e c’hodell ur c’hoari kartoù

 

A-gleiz hini spes an Ankoù

Digor e zorn, leun a skoedoù

 

A-walc’h ’vidon-me a zanvez            

Evit sevel ur werz nevez    

                        

Tostait tudigoù d’he c’hlevet

Setu bremañ hi komañset :

 

1

Yann Ar C’hozhkêr a Gerdezo

Gwellañ c’hoarier ’zo er vro

 

Gwellañ c’hoarier ar c’hontre

Brasañ tricher a zo ive’

 

Un nozvezh ’treuziñ dre ar c’hoad

Dre Koad-An-Anaon diwezhat

 

En hent, an Ankoù ’rankontras

Gant an den yaouank ’c’houlennas :

 

« -Sell ’ta piv, Yann Ar C’hozhkêr

Gwellañ c’hoarier a glever

 

Gwellañ c’hoarier ar c’hontre

Hag eñ c’hoarifec’h ganin-me ?

 

Ma c’hounezit, ’vidoc’h mil skoed

Ar marv soubite, ma kollet !

 

-Laouen, peseurt c’hoari a vo

C’hoari diñsoù pe domino ?

 

-C’hoari kartoù ma fell deoc’h

M’ho peus ur c’hoari ganeoc’h !

 

-Deomp dezhi neuze gant ar c’hartoù

Deomp dezhi pa c’houlennit, aotrou ! »

 

Met ar c’hartoù ’oa falset tout    

Hag aet g’an tricher ar maout !

 

Met ar c’hartoù tout ’oa falset    

Hag aet g’an tricher ar mil skoed !    

 

2

P’oa degouezhet Yann Ar C’hozhkêr

P’oa degouezhet tostik d’ar gêr

 

’Teuas ul labous d’e welet

Unan gwenn-kann-erc’h, kaer-meurbet

 

Unan gwenn-kann, e vouezh sklintin

Hag e bluñv ken flour ha satin

 

Ha war e skoaz zehoù pa gludas

Dezhañ ken buan e lâras :

 

« -Yannig baour, ma selaouet

Ma selaouit mat, me ho ped

            

Ar skoedoù-se ’peus gwall c’houne’t

E anv Doue, ’zispignit ket

 

Ar skoedoù-se kentoc’h rentet    

D’an hini ho peus o laeret

Ur gwalleur mod-all da zonet ! »            

 

’Oa ket e veg c’hoazh peurserret

Ul labous all a zo deuet

 

Ul labous all a zo deuet

Unan du-glaou, euzhus-meurbet

 

Unan du-glaou, e vouezh raouliet

E bluñv evel drein hiriset

 

Ha war e skoaz gleiz pa gludas

Dezhañ ken buan e lâras :

 

« -Yannig baour, ma selaouet    

Ma selaouit mat, me ho ped

 

Ar skoedoù-se ’peus gwall c’houne’t

E anv Doue, holl dispignet

 

Dispignit ya, holl anezho

’Raok ma rento kont ar Marv ! »        

 

’Doa ket bet muioc’h da lâret

C’hoantegezh Yann a zo maget

 

Ha tri deiz goude da brenañ

Ur maner bras eus ar c’haerañ

Holl ar skoedoù ’z eas gantañ !

 

3

Kalon ’n hini na spontje ket

An noz goude ’vije kalet

 

War zu maner Yann ma vije

’Welet ar foeltr eno neuze

 

’Welet ar foeltr en un taol krenn

O kouezhañ neuze war an doenn

 

O welet ar foeltr ’n un taol kon’

Ha fraezh an amzer hag hinon !

 

Kalon ’n hini na ouelje tenn

An noz goude ya, ’vije yen

 

O klevet Yann ’huchal g’ar boan

Paket en ti e-kreiz an tan

 

E-kreiz an tan ’leskiñ bev :

Na dricher ket gant ar marv !

 

4

Neb az afe e Kerc’hwerv

Dismantroù neb ’gavfe eno

 

Re ur maner bras pulluc’het

Unan kaer, tristig da welet

 

Tristig da welet, unan brav

’Met ur siminal c’hoazh ’n he sav

 

War he garennoù div skeudenn

Kizellet fin e greun ar maen

 

Hini ur c’hoarier a-zehoù

A-gleiz hini spes an Ankoù

 

D’an heol-loar, da vare noz

Da vare noz, ’tro hanternoz

 

A-wechoù ’weler anezho    

O tonet o-daou da vev

 

Ha neuze da c’hoari en-dro

Met er bed all atav, atav

’Z a ar maout gant ar Marv !

 

Denez

 

Le tricheur et l’Ankou

 

À Kerc’hwerv* quiconque

Verrait des ruines

 

Les ruines d’un grand manoir

Un grand manoir détruit par le feu

 

Une des cheminées est encore debout

Sur les piliers deux personnages

Finement taillés dans la pierre

 

Un homme sur celui de droite

Un jeu de cartes dans la poche

 

L’Ankou sur celui de gauche

Une main ouverte pleine d’écus

 

Le lieu m’a inspiré un chant    

Approchez-vous pour l’écouter.

 

1

Yann Ar C’hozhkêr** de Kerdezo***

Est le plus grand joueur du pays

Il est aussi le plus grand tricheur

 

Une nuit alors qu’il traversait 

La forêt de Koad-An-Anaon****

 

Il croisa l’Ankou sur son chemin

Qui s’adressa ainsi à lui

 

« -Voyez donc qui va là, Yann Ar C’hozhkêr

Le plus grand joueur à ce que l’on dit

 

Le plus grand joueur du pays

Accepteriez-vous de faire une partie ?

 

Si vous gagnez je vous donnerai mille écus

Si vous perdez, je vous ôterai la vie !

 

-J’accepte, à quoi voulez-vous jouer ?

Aux dés, aux dominos ?

 

-Jouons aux cartes

Si vous avez un jeu sur vous.

 

-Très bien seigneur ?

Puisque c’est votre choix. »

 

Mais le jeu était truqué

Et Yann empocha les mille écus

 

Le jeu était truqué

Et le tricheur emporta la mise !

 

2

Comme il arrivait chez lui

Un oiseau vint le trouver

 

Un oiseau vint à lui

Blanc comme neige, magnifique

 

Blanc comme neige, le chant cristallin

Les plumes douces comme la soie

 

Et de se poser sur son épaule droite

Et de l’interpeller ainsi    

 

« -Mon pauvre Yann écoute-moi

Écoute-moi bien, je t’en prie

 

Ces écus mal acquis                    

Au nom de Dieu ne les dépense pas

 

Rends-les immédiatement

Sinon il t’arrivera malheur ! »

 

Il n’avait pas fini sa phrase

Que surgit un autre oiseau

 

Un autre oiseau vint à lui

Noir comme le charbon, effrayant

 

Noir comme le charbon, le chant rauque

Les plumes comme des épines

 

Et de se poser sur son épaule gauche

Et de l’interpeller ainsi

 

« -Mon pauvre Yann écoute-moi

Écoute-moi bien, je t’en prie

 

Ces écus mal acquis

Au nom de Dieu, dépense-les

 

Dépense-les sans attendre

Avant que l’Ankou ne s’en aperçoive ! »

 

Il n’eut pas à en dire plus

Qu’il attisa l’envie de Yann

Et lui de les dépenser au plus vite

 

Et trois jours plus tard 

De s’offrir un grand manoir

Il ne resta pas un seul écu.

 

3

Dur le cœur de celui 

Qui ne fut pris d’effroi

La nuit suivante du côté du manoir

 

De voir dans un ciel calme et serein

Soudain tomber la foudre sur le toit

 

Dur le cœur de celui

Qui n’eut pleuré

La nuit suivante du côté du manoir

 

D’entendre Yann hurler de douleur

Piégé à l’intérieur, assailli par le feu

 

Assailli par le feu, brûlé vif

Nul ne triche avec la Mort.

 

4

À Kerc’hwerv quiconque

Verrait des ruines

 

Les ruines d’un grand manoir

Un grand manoir détruit par le feu

 

Une des cheminées est encore debout

Sur les piliers deux personnages

Finement taillés dans la pierre

 

Un homme sur celui de droite

L’Ankou sur celui de gauche

 

Parfois au soleil de minuit

On les voit tous deux prendre vie

 

Prendre vie et jouer encore

Mais dans l’autre monde toujours, toujours

C’est la Mort qui l’emporte !

 

Denez

​

*Kerc’hwerv : la ville amère

**Ar C’hozhkêr (nom de famille) : « la vieille bicoque »

***Kerdezo la ville de la pensée, du dessein

****Koad-An-Anaon : la forêt des âmes défuntes

 

 

 

bottom of page